บ้าแต่ไม่โง่ - บ้าแต่ไม่โง่ นิยาย บ้าแต่ไม่โง่ : Dek-D.com - Writer

    บ้าแต่ไม่โง่

    เปนเรื่องที่เอาพล็อตมาจากเรื่องที่เคยฟังเมื่อห้าหกปีที่แล้ว (นานจังอะ)

    ผู้เข้าชมรวม

    277

    ผู้เข้าชมเดือนนี้

    1

    ผู้เข้าชมรวม


    277

    ความคิดเห็น


    2

    คนติดตาม


    0
    หมวด :  รักอื่น ๆ
    เรื่องสั้น
    อัปเดตล่าสุด :  10 พ.ย. 48 / 17:30 น.


    ข้อมูลเบื้องต้น
    ตั้งค่าการอ่าน

    ค่าเริ่มต้น

    • เลื่อนอัตโนมัติ
      บ้าแต่ไม่โง่

      รถบรรทุกคันหนึ่งบรรทุกของจนเต็มคันรถถูกขับไปตามถนน ที่ด้านขวาติดกับแหล่งน้ำขนาดใหญ่ ด้านซ้ายเป็นโรงพยาบาลโรคประสาท(หรือเรียกง่ายๆก็โรงพยาบาลบ้า)

      เมื่อขับไปได้ระยะหนึ่งล้อรถก็รับน้ำหนักที่รถบรรทุกมาไม่ไหว มันจึงหลุดกระเด็นออก ล้อหน้าด้านขวารวมทั้งน็อตที่ขันล้อเอาไว้กับเพลากระเด็นตกแหล่งน้ำที่อยู่ด้านข้างถนน คนขับรีบหยุดรถและลงมาดูสิ่งที่เกิดขึ้นอย่างรวดเร็ว (ล้อรถข้างหนึ่งต้องใช้น็อตขันติดไว้สี่ตัว)

      “แย่แล้ว” คนขับรถอุธาน เขาใช้สมองคิดอย่างรวดเร็ว ‘ข้างหน้าอีกไม่ไกลนักมีปั๊มน้ำมันอยู่ ถ้าเราไปที่นั่นแล้วหาอุปกรณ์ที่พอใช้ได้มาซ่อมรถก่อน’ เขาคิดอย่างมีหวัง แต่ก็หมดหวังเมื่อหันกลับไปมองรถของตน ‘ไม่ได้ ยังไงก็ทิ้งรถไว้ไม่ได้ แล้วอีกอย่างปั๊มที่ว่านั่นก็ไกลเกินกว่าที่จะเดินไปได้’ (ขอเน้นว่าเรื่องนี้เกิดขึ้นจริงเมื่อหลายปีก่อนที่ยังไม่มีโทรศัพท์มือถือนะ)

      คนขับรถบรรทุกจึงนั่งลงที่ริมทางพลางครุ่นคิดถึงวิธีแก้ปัญหา แต่ก็มีเสียงหนึ่งขัดขึ้น “พี่ชาย ทำอะไรอยู่” ชายคนหนึ่งในชุดคนไข้ยืนถามคนขับรถจากในเขตสวนของโรงพยาบาล

      “ปล่าว พอดีรถมันเกิดอุบัติเหตุนิดหน่อย” คนขับรถตอบปัดๆเพราะเขาไม่อยากยุ่งกับคนบ้า

      “อุบัติเหตุ อุบัติเหตุอะไรล่ะ พี่ชาย” คนไข้ยังคงซักไซร้

      “ก็เห็นๆอยู่ ล้อรถมันรับน้ำหนักไม่ไหว ตัวน็อตที่ยึดล้อกระเด็นลงน้ำไปหมดแล้ว” คนขับรถตอบอย่างไม่ใส่ใจพลางชี้ไปที่ล้อรถข้างที่หายไป

      “อ้าว แล้วพี่ชายไม่มีล้อสำรองเหรอ” คนบ้าถามต่อ

      “มี แต่ไม่มีน็อต” คนขับรถเริ่มอารมณ์เสีย

      “หือ พี่ชายต้องใช้น็อตกี่ตัวล่ะ”

      “สี่ตัว นายมีหรือไง” คนขับรถถามอย่างไม่ใส่ใจ

      “ไม่มีหรอก พี่ชาย ถามอะไรหน่อยสิ”

      “อะไร” คราวนี้คนขับรถเริ่มสนใจคู่สนทนาบ้าง แต่ก็ยังไม่ตั้งความหวังอะไรมากนัก

      “พี่ชายถ้าล้อข้างนึงใช้น็อตสามตัว รถจะวิ่งได้มั๊ย”

      “ได้ แต่ไม่ควรวิ่งระยะทางไกล” คนขับรถถามต่ออย่างมีหวัง “นายมีน็อตหรือ”

      “ไม่มีหรอก แต่พี่ชายมีนี่” คู่สนทนาตอบด้วยน้ำเสียงปนขำ

      “ชั้นไม่มี ก็บอกแล้วไงว่าไม่มี ถ้ามีจริงก็ไม่ต้องให้นายมาบอกหรอกน่า” คนขับรถบรรทุกเริ่มหัวเสีย เขาไม่น่าตั้งความหวังไว้กับคนบ้าตั้งแต่แรกแล้ว

      “พี่ชายมี มีแน่ๆ แต่พี่ชายไม่ทันคิด” คนบ้าพูดยิ้มๆ

      “ถ้านายบอกอย่างนั้น งั้นก็บอกมาสิว่ามันอยู่ไหน”

      “ก็ล้ออื่นๆของพี่ชายไง ถ้าไขน็อตออกมาล้อละอันทั้งสามข้างก็จะได้น็อตสามตัว เมื่อกี้พี่ชายบอกเองนะ ว่าน็อตสามตัวรถก็วิ่งได้ แล้วถ้าพี่ชายตรงไปอีกหน่อย ก็จะเจอปั๊มน้ำมันพี่ชายลองไปหาอุปกรณ์ที่นั่นแล้วกัน” คนบ้าพูดยิ้มๆ ส่วนคนขับรถบรรทุกมองเขาอย่างอึ้งๆ

      “เออ นายฉลาดจริงๆเลยว่ะ” คนขับรถพูดอย่างชื่นชมแล้วรีบลงมือทำตามคำแนะนำของชายตรงหน้าทันที

      เมื่อจัดการกับรถเสร็จเขาก็กระโดดชึ้นรถแล้วก็หันไปคุยกับคนที่ช่วยเขาไว้ “นายนี่ฉลาดจริงๆว่ะ ขอให้หายเร็วๆนะ” คนขับรถบรรทุกก้มหัวเพื่อแสดงความขอบคุณกับคนที่ยืนยิ้มๆอยู่ตรงหน้านิดนึงก่อนที่จะออกรถไปอย่างรวดเร็ว

      ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

      loading
      กำลังโหลด...

      ความคิดเห็น

      ×